به نظر می آید جامعه ایران از مرحله داوری وجدان پیرامون مباحث نظری
(مردم چه می گویند؟ و چه فکر می کنند؟ و کدام تئوری معمای بن بست را حل خواهد
کرد؟به مرحله داوری از کردار (مردم چه می کنند؟ چه عایدشان می شود؟ و چگونه از
مشکلات بکاهند؟ ) گام برداشته اند. اینگونه به نظر می رسد مردم از مرحله نظر به
مرحله عمل رو آورده اند (pragmatism یا عمل باوری) توجه کنیم که پراگماتیسم را با
عمل زدگی یا ضد تئوری معنا نکنیم چرا که پراگماتیسم خود، تئوری و فلسفه است.
اگر تئوری خود را در بوته عمل اندازد آنگاه درستی و نادرستی خود را نشان دهد اقدام
به عملگرائی نموده.....
